Gospodarka Robinsona Crusoe

Gospodarka Robinsona Crusoe – klasyczna nazwa modelu ekonomicznego, składającego się z jednej firmy, jednego konsumenta i dwóch dóbr^[1]. W tej gospodarce Robinson Crusoe jest zarówno jedynym konsumentem, jak i producentem, więc może przeznaczać swój (ograniczony) czas na konsumpcję (opalanie się na plaży) lub pracę (zbieranie orzechów kokosowych). Im więcej orzechów zbierze, tym więcej ma do zjedzenia, ale kosztem alternatywnym jego pracy jest utracony czas wolny. Model ten jest często wykorzystywany do celów dydaktycznych ze względu na to jak upraszcza złożoną rzeczywistość. Gospodarka Robinsona Crusoe jest wykorzystywana w wielu dziedzinach ekonomii, przede wszystkim w mikroekonomii do symulacji zachowania konsumentów, producentów i znajdowania równowagi^[2]. Stosuje się ją też w finansach do badania różnych rodzajów dóbr publicznych lub do modelowania wzrostu dla krajów słabo rozwiniętych lub rozwijających się^[3].

↑ R. Varian, Hal (December 3, 2009). Intermediate Microeconomics – A modern approach, Eighth Edition. W. W. Norton & Company. s. 739. ISBN 0-393-93424-1.
↑ Hillman, A. L. (2009). „page 138”. Public Finance and Public Policy – Responsibilities and Limitations of Government (Second ed.). New York: Cambridge University Press. s. 859. ISBN 978-0-511-64127-5.
↑ Robert J. Barro AND Xavier Sala-i-Martin (2004). „page 23". ECONOMIC GROWTH (Second ed.). London, England: The MIT Press. p. 672. ISBN 978-0-262-02553-9.

[R._Varian,_Hal_2009-1] R. Varian, Hal (December 3, 2009). Intermediate Microeconomics – A modern approach, Eighth Edition. W. W. Norton & Company. s. 739. ISBN 0-393-93424-1.

[2] Hillman, A. L. (2009). „page 138”. Public Finance and Public Policy – Responsibilities and Limitations of Government (Second ed.). New York: Cambridge University Press. s. 859. ISBN 978-0-511-64127-5.

[3] Robert J. Barro AND Xavier Sala-i-Martin (2004). „page 23". ECONOMIC GROWTH (Second ed.). London, England: The MIT Press. p. 672. ISBN 978-0-262-02553-9.

[1]

[2]

[3]